90’lı Yıllarda Televizyonların Sürekli Yayınlayarak Ezberlettiği 21 Film

Bu sinemanın devamı da çekilmişti fakat tekrar zeki çocukla salak makûs adamların sinemasıydı.

Dünyanın en zeki bebeği ve en salak suçlularının sinemasıydı. Kanallar ayda bir vermeye başlamıştı.

Bruce Willis’in saçlarının olduğu periyotlar. Sinema 2-3-4-5 diye seriye bağladıkça adamın başında saç kalmadı.

Sharon Stone’un meşhur sahnesini televizyondan sansürsüz izlemiş ulu kuşak.

TGRT program bulamadıkça verirdi Tango’yu, verirdi Cash’i.

Tekrar uğruna uykusuz kalınıp sabah okulda “Yılan adamı nasıl boğdu fakat.” diye kritiği yapılan sinemalardan.

Jim Carrey’nin harika mimikleri ve Cameron Diaz’ın hoşluğuyla süslediği periyodun en eğlenceli sinemasıydı. Fakat çizgi sinemasının yeri başka.

Güya memlekette okyanus varmış üzere millet denizde yüzmeye korkar olmuştu bir devir.

Tom Hardy mahallede kısa pantolonla gezerken sinemanın birinci versiyonu vardı. Başrolde de Mel Gibson.

Tahminen de güldürü tarihinin en özgün senaryolarından biriydi. Aslında ağır kapitalizm eleştirisi de içeriyordu lakin biz o devirler pek bu tarafını görmedik güya sinemanın.

Sinema o denli beğeni kazanmıştı ki Zıpçıktı diye yerli versiyonunu çekmişlerdi. Sıkıntı günlerdi…

90’lı yıllar fantastik senaryoların peş peşe çekildiği bir periyottu. Bu sinemalardan en dikkat çekeni Jumanji’yi kim unutabilir ki?

Yayınlandığı günün ertesinde okulda olay olurdu. Ağzından cuf cuf cuf sesi çıkararak robot üzere davranan öğrencileri falan hayal edin.

Yeniden seri halinde gösterilen filmlerdendi. O devirler kahkaha tufanı yaratırdı. Tahminen artık izlesek o kadar gülmeyiz.

Evlat olsa sevilmez…

Tekrar periyodun ‘ailece izlensin, biraz da komik olsun’ şekli Amerikan tipi aile filmlerindendi.

Dizi olarak çekilmiş Türk işi versiyonunda Cüneyt Arkın ve Küçük Onur oynamıştı. Bir jenerasyonu ninja olmaya, atlamaya hoplamaya özendirmiş üretimlerden.

90’ların çizgi sinema uyarlaması sinemalarından biriydi. Richie rolündeki sarı arkadaş Meskende Tek Başına sinemasında de gösterdiği başarısıyla o periyodun aranan ismiydi. Sonra Küçük İbo üzere ortadan kayboldu.

Eddie Murphy’nin en acayip sinemalarından biriydi. Daima dalga geçilen, hor görülen bedelli hocamızın kendi çalışmalarıyla zayıflayıp ortamlara yılan üzere akması duygusal Türk izleyicisini keyiflendiriyor, meşhur bar sahnesi de konutta kahkaha tufanına sebep oluyordu.

Usta seslendirmeci Sezai Aydın sağolsun Türk izleyicisi için Sylvester Stallone’nin yeri çok başkadır. Aksiyon bazlı, seri halinde artık suyu çıkana kadar çektiği sinemaların yanında da bu sinemanın yeri başkadır. Sonraki gün insanlara gaza gelip bilek güreşi yaptıracak kadar etkileyici bir sinemaydı.

90’lı yıllar, Sylvester Stallone’nin “Aksiyon, dövüş, itlik, serserilik nereye kadar?” diye düşünüp ortada güldürü sineması çektiği yıllardı. Bu sinema de eğlenceli lakin yeniden de aksiyon sahneleri de olan güzel bir sinemaydı.