Artık şu bedenimizi biraz sevsek mi? Her şey toplumsal medyadan ibaret değil!
Son periyotta gelişen hoşluk algısının bayanlar üzerinde yarattığı baskı epey had safhada.
Toplumsal medya yüzünden bedenlerimizi uzaylı üzere görmeye başladık. Zira zayıf lakin devasa göğüslü, karnı dümdüz lakin ardında koskocaman bir popo olan, photoshopla farklı birine dönüşen bayanların sayısı gitgide artmaya başladı.
O denli olmayanlar ise siber zorbalığa maruz kalıyor. Birçok fenomen de bundan yakınmaya başladı şu sıralar.
‘Linç kültürü’ öylesine aldı başını gitti ki…
Olağan, dümdüz selülitli bayan görmeye bile tahammül edemez olduk!
Fakat bir o kadar da ‘beden olumlama’ hareketine katılan bireyler var. Mesela geçtiğimiz günlerde Cansu Dengey’in yaptığı bu paylaşım birçok kişinin hayatına dokundu.
“Size bir kıssa anlatmaya geldim. Beni bugün buraya getirenleri konuşmaya başlamaya, içimi açmaya; sakladıklarımı, kaçtıklarımı, yüzleşmekten korktuklarımı konuşmaya geldim. Çocukluktan başlayalım mı? Vücudunuzun farkına vardığınız birinci vakitleri hatırlıyor musunuz? Neye benzediğini, neye benzememesi gerektiğinin önümüze dayatıldığı o birinci vakitleri? Ben hatırlıyorum. Bana söylenenleri de, parmakla gösterilenleri de, içime işleyenleri de, bedenimden ve kadınlığımdan utanmamı sağlayan tüm cümleleri de, medyayı da, magazini de, akrabalarımı da, arkadaşlarımı da. Birinci hatırladığım anı şöyle: 11-12 yaşlarındayım. Kilomun görece arttığı ve boyumun sınıftaki ortalamaya nazaran kısa olduğu devirler. Sınıfta cüce diye dalga geçilen çocuk benim. Anneme şu soruyu sorduğumu hatırlıyorum; “Anne bir uzunluk uzatma ameliyatı varmış, bacaklarına çiviler takıyorlarmış, ondan olabilir miyim sence?” O denli bir his ki o, 11 yaşındaki bir kız çocuğuna olağandışı olduğunu ve ameliyat olma fikrini düşündürebiliyor. Yana kaydırdığınızda göreceğiniz üç fotoğraf farklı çocukluk yıllarımdan. Hepsinde göbeğim var. Ve bilin bakalım bu fotoğrafların ortak noktası ne? Elimin konumu. Kapatmak istiyorum, daima kıyafetlerle kamufle etmek istiyorum, utanıyorum. Bunun olağandışı ve istenmeyen bir şey olduğunu düşünüyorum. O yaşımda televizyonda gördüğüm incecik bikinili bayanlar, gazete ve mecmualardaki sayfalarca şok diyet tanımları, selüliti var diye linç yiyen ünlüler, insanların vücutlarına zoomlanmış taciz fotoğrafları bana daima yanlış olduğumu söylüyor. Etrafımda biraz kilo ver bak erkekler beğenmez diyenler, hamur işi yeme kilo alırsın diyenler, yürürken iyice karnını içine çek diyenler ve en tehlikelisi ben senin sıhhatin için söylüyorum çocuğum diyenler bu kanıyı daha da pekiştiriyor. Sonra ben de dönüp kendime bakıyorum ve çocuk aklımla diyorum ki; e ben bu türlü olmaya devam edersem eksik ve değersizim. Eksik ve kıymetsiz olursam ne olur, olağan ki kimse beni sevmez! Bu niyet tohumlarını zihnime nasıl ektiğimi fark edip sizlerle öykümü paylaşmaya karar vermemse neredeyse 20 yılımı alıyor.”
Bu yazının dokunduğu hayatlardan biri de His Özaslan. Biliyorsunuz, toplumsal medyada kendisini değişik biri olarak gösterdiği için hayli reaksiyon çekmişti.
Bedeniyle ilgili de pek çok olumsuz yorum almıştı hatta geçtiğimiz yaz.
Cansu Dengey’in paylaşımı onu çok etkilemiş olacak ki o da içini dökmek istemiş şu biçim:
8 yıllık toplumsal medya hayatında yaşadıklarından bahsetmiş.
Zayıf görünsen keder, kilo alsan keder… Hiçbir formda kimseyi keyifli edemezsin ki…
Hakikaten bu zorbalık da inanılmaz…
Utanç verici olan ne biliyor musunuz? 2021 yılında hala bunları konuşmak.
Toplumsal medyada gördüğünüz her şeye inanmayın arkadaşlar, hiçbir şey göründüğü üzere değil zira.
Daha geçen gün bu hoşluk algısını yaratanların başında gelen Khloe Kardashian’ın ‘gerçek kadın’ üzere göründüğü bu fotoğrafı nasıl da salladı toplumsal medyayı?
Hiç kimsenin kusursuz bir vücudu yok, kimse dört dörtlük değil.
Lakin ne yazık ki birçok kişi toplumsal medyada, göründüğü biçimi değil, görünmek istenen biçimi gösteriyor artık.
Gerçek olamayacak kadar kusursuz, plastik ve photoshoptan ibaret beden görmekten kusacağız!
Gerçekler bu zira:
Sude Alkış (@sudealkis)’in paylaştığı bir gönderi
Onedio
