50 yıl ömrüne ne pişmanlıklar ne hayal kırıklıkları doldurmuş…
Kaynak: https://www.youtube.com/watch?v=FN7sQhx3…
Serdar Ortaç yıllardır hayatımızda ancak mahsusen son devirlerde üzgün ve hayattan bıkmış haliyle toplumsal medya gündeminde.
MS illetinin yaşattığı yıpranmalar olsun, eski eşi Chloe ile boşanma sürecinde ve sonrasında yaptığı açıklamalar olsun çok mutsuz olduğunun hepimiz farkındayız.
Birkaç gün evvel ise Katarsis X-TRA katılarak Gökhan Çınar'a bir nevi içini döktü. Yaşadığı güçlü süreçleri, pişmanlıklarını hayal kırıklıklarını, hayatının bütün detaylarını anlattı.
Gökhan Çınar şu soruyla başlıyor: “Bugünlerde aynada nasıl bir Serdar Ortaç görüyorsun?”
Nasıl göreyim kendimi, yoruldum artık diyerek başlıyor. Bu yorgunluğunda en çok behre sahibi illeti doğal. Hastalık olmasa 30 üzere hissedeceğini lakin marazın hayatını nasıl etkilediğini anlatıyor. Ayaklarında uyuşmalar, ellerinde hissizlik…Ama insan her şeye alışıyor diyerek bu hayata alışmaya çalıştığını söylüyor, marazın getirdiği her şeyi kabullenmiş artık.
Maneviyatının artık kalmadığını, kişilerin güldüğü şeylere artık gülemediğini söylüyor. Örneğin: başına istenilmeyen bir şey geliyor ancak ağlayamıyor, alakasız bir şey çıkıyor ona ağlıyor. Hisleri karmakarışık artık yani, duygusuzlaşmış.
Utanınca çıldırıp içi içini tarafken, korktuğunda korkusunu dizginleyemezken artık hislerimi hissetmiyorum diyor. Heyecan, aşk kalmamış artık: 'Kaç bin tane his var söyle, hepsine çarpı atayım…'
Doğduğu devirlere dönüyoruz: Babası çok severmiş Serdar'ı lakin ne yazık ki birden fazla baba üzere gösteremezmiş o sevgiyi.
Babası küçük yaşta endüstride çalışması için yönlendirmiş, birinci devranlar nefret etmiş bana neden bunları yapıyorsun diye. Sonrasında babasının yaptıklarının kıymetini anlamış. Ölmeden 1 ay öncesinde 'ben sana iyi baba olamadım be evlat' demiş babası. 'Deli misin, sen Serdar Ortaç'ı yarattın.' olmuş yanıtı.
Ailesinin kıymetini bilemediğini, hala da bilemediğini anlatıyor. Yazıklar olsun diyor kendisine.
Kardeşi bir dimağ iltihabı sonucunda yürüyemez hale gelmiş, fizyoterapistler ve hekimler sayesinde hayatta kalma savaşı veriyor. '6 aydır gitmedim, başında onunla ağlamam lazım sıradanda. Bana sen nasıl abisin diyorlar, ben de diyorum ki benim o sahneyi seyredecek gücüm yok artık…”
Acı eşiği dolmuş artık…
Hayatının dönüm noktası ise şöhretinin 4. yılında mahpusa girmesi oluyor. Mahpustan beraat edip sıradan hayata dönünce beni artık çok az şey yıkabilir diye düşünmüş. Marazı da bu süreçte başlamış. Şikayetleri hapisteyken başlamış çıkınca uzun bir vade ne olduğunu anlayamamışlar, farklı teşhisler konmuş.
Meğerse 1998'de başlamış MS marazı gelgelelim fizikî hiçbir belirtisi olmamış. Ta ki evlendiği güne kadar…
“Evlendiğim gün her şey çok hoş, korkunç bir düğün merasimi, dünya para, davetliler, şahane kostümler, karım ve ben… Merdivenlerden iniyorum sol ayak aniden işlevini yitirdi. Arkadaşlarım kollarıma girerek beni nikah masasına oturttu. İmzayı attık, sarıldık, öpüştük. Otele döndük ve eşim bana bu sıradan değil Serdar, bu gece çabucak uyu, sabah birinci işimiz hastaneye gitmek olacak dedi. Marazı bu halde öğrendik. Sonrasında sağlıklı halimi düşünmemeyi öğretti bu hastalık.”
Hayattaki en büyük pişmanlığına geliyor sıra: Kumar…
“Bir baktım çok zevkli ve devam ettim. Hayatta yaptığım en büyük cürümdür. Bir daha dünyaya gelsem, yapmayacağım tek şeydir kumar oynamak. Daha büyük bir cürüm olamaz. Lakin oldu. Maddi olarak her şeyimi aldı, manevi olarak hangi birini anlatayım…”
Chloe'yi ne kadar çok sevdiğini anlatmaya başlıyor. Üstüne çok titrediğini, çok bedel verdiğini anlatıyor. Onun canı yandığında canı yanmış. Ayrılık üzmüş mü üzmüş ancak 'efendi' ayrılmışlar…
“Belki 25'li yaşlarda benimle olsaydı boşanmazdık. Anlaşarak ayrıldık ve bu durumu kendi içimde olgunlukla karşıladım, artık de mesken bana kaldı diyorum. Ben bir daha aşık olacağımı da sanmıyorum. Bu vakte kadar hayatıma giren bayanlar mesut olsunlar diye yaptığım erkeklik kâfi. Bir daha bir tane daha fazla bence artık, biraz da kendime devir ayırmak istiyorum.”
En büyük pişmanlıklarından bir gayrısı ise Ahmet Kaya problemi. “Binlerce kere özür diliyorum, binlerce sefer. Allah belamı versin…”
Şöyle açıklıyor o devranı ve pişmanlığını lisana getiriyor:
“Rahmetli Ahmet Kaya konusunda: O sahnede olmaktan pişmanım. O kümenin içinde o anı yaşamaktan pişmanım. Allah benim belamı versin ki o gün orada olduğum için. Herkes diyor ki çatal attın. Hiçbir şey atmadım. Binlerce defa özür diliyorum bütün Ahmet Kaya hayranlarından. İnşallah kabul ederler. En büyük pişmanlıklarımdan biridir rahmetlinin bu yaşadıklarına alet olmak. Allah belamı versin…”
Pişmanlıklarıyla, zorluklarıyla bu türlü bir 50 yıl devirmiş Serdar Ortaç. Düşmüş, tekrar kalkmış lakin artık hali kalmamış. Umarız bundan sonra biraz olsun bahtiyar bir hayat yaşar…
Görüntünün tamamını buradan izleyebilirsiniz
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Onedio
