‘Zalimlerin yönettiği bir dünyadansa deliliğin dünyasını tercih ettim ben, gerçek bilgelik delilikmiş; meczupluk bulaşıcıdır, uyan İspanya, Don Kişot’sun sen!’
Bir yılı aşkın müddettir sanata kavuşmayı sanatkarlar da, biz de çok bekledik. Ve salgınla şimdi başedilememiş olmasına, yangınların yüreğimizi dağlamasına karşın açık havada perde açan sanatkarların yanında olmak istiyoruz. Onun için gecelerimizi olabildiğince tiyatroya ayırıyoruz. 16 ay sonra temmuzdan beri seyircisiyle buluşma heyecanı yaşayan gruplardan biri de Baba Sahne’nin “Don Kişot’um Ben” oyunuydu ve 6 Ağustos’ta Kadıköy Selamiçeşme’de Özgürlük Parkı’nda sahne açtı. Ne parkı, ne tiyatroyu daha evvel görmemiştim, bu da bir fırsat olur diye ulaşım zorluklarını da göze alarak gittim. Kadıköy nitekim öteki bir bölge. Özgürlük Parkı’nda da özgürlüğün kokusunu alıyorsunuz, bayanı, kızı, çocuğu, ailesi, beşerler huzurlu, yemyeşil parkın içinde kafeterya ağzına kadar dolu, Kadıköy Belediyesi tiyatroya giden yolu bayraklarla işaretlemiş. Açıkhava tiyatrosu orta büyüklükte ve salgın şartlarında aralıklı oturulduğu ve maskeler çıkarılmadığı için sıhhat açısından da eza yok. Saat 21.00’de başlaması gereken oyuna izleyici de vaktinde gelse iyi olacak!
KAPALI GİŞE OYNADI
Gelelim oyuna: Baba Sahne’nin salgın öncesi sahne açan ve kapalı gişe oynayan yapımı, son bir buçuk iki yılda Amadeus Mozart’tan sonra, gördüğüm en iyi oyuncu takımı ile sergileniyor. Oyun Ozan İnanç ve Günay Karacaoğlu’nun üzerinde üzere görünüyor fakat öteki bütün oyuncular da (Nazlı Tosunoğlu, Ömür Arpacı, Serhan Ernak, Dilşad Bozyiğit, Diren Polatoğulları, Enis Aybar, Tuğba Eskicioğlu, Yüsra Geyik, Ali Kemal Aydın, Rıfat Durmuş) hem tanıdık, hem tiyatro ve dizilerin karakter rollerinin vazgeçilmezleri! 2019’da Üstün Akmen En İyi Erkek ve En iyi Bayan oyuncu mükafatlarını kazanan, 14 yıl sonra tiyatroya dönen Ozan İnanç ve Günay Karacaoğlu’nun performansı ise hem his, hem teknik, hem dayanıklılık açısından parmak ısırtıyor, zira rolleri çok hareketli ve oyun çok uzun! Neredeyse üç saat, bu sıcakta dayanılmaz bir kondisyon gerektirir bu kadar hoplama, zıplama.
Oyunun konusu Cervantes’in ölümsüz yapıtı Don Kişot’dan esinleniyor, Mihail Bulgakov’un uyarlamasını Irmak Bahçesi çevirmiş. İspanya’da geçen oyunda meskenin beyefendisi, meczuplukla bilgelik ortasında gidip gelen ve okuduğu kitaplardan da etkilenip kendisini Don Kişot ilan eden bir asilzadenin kıssası. Kendisini evvel kapatan sonra mahzur olamadıkları için meskenin beslemesini de Sancho Panza yapıp yanına veren ailesi onun maceralara atılmasına müsaade verir. Çakma Don Kişot ve erkek kılığına ve Sancho Panza kimliğine bürünen hizmetçi bayan ile yel değirmeni savaşları; halkla diyaloglar ortasına sıkıştırılan saraya karşı ayaklanan asiler, Nâzım Hikmet şiirleri, şimdiki uyarlamalar, espriler iç içe geçiyor, kahkahalar birbirini kovalıyor, oyun alkışlarla kesiliyor. Emrah Eren’in yönettiği oyun, Barış Dinçel’in esprili ve estetik sahne tasarımı ve Sadık Kızılağaç’ın kostüm tasarımı ile şenleniyor. Can Şengün ve Faruk Üstün’ün müziğine de değinmemek haksızlık olur, oyun neredeyse müzikal! Orçun Okurgal da koreograf ve bir alkışı hak ediyor.
ÇOK UZUN!
Tek itirazım, oyunun çok uzun olmasına. Birinci perde bittiği vakit neredeyse bir buçuk saat olmuştu ve herkes tatmin olmuş vaziyette, bitti sanıp gitmeye kalktı. Ana fikir ortadaydı, ileti alınmıştı, saat 22.30 olmuştu, daha ne? Oyuncular selama çıkmadıkları için ikinci perde olduğunu anlayıp kaldık! Ve açıkçası ikinci perde çok mu gerekliydi? Bilemedim! İkinci perdede hem performans düştü, hem tekrarlar başladı. Ufak ufak tüyenler de oldu. Ben direktörün yerinde olsam, mevzuyu biraz toparlar, tek perdede bitiririm, kimsenin sabrı yok üç saat oturmaya, oyuncular yorulduğu için orta da çok uzun ve gece yarısını geçince konuta dönmek için hiçbir kamu ulaşımı da kalmıyor! Bu eleştirim gizli kalmak üzere Günay Karacaoğlu’na kocaman sarılıyorum, şahaneydi. Ozan Güven’in yeteneğini her vakit takdir ettim, meczup bilge rolünde harikuladeydi. Hele o kulaklığıyla sorun yaşarken bile doğaçlama esprileriyle bizi kahkahaya boğması çok şekerdi. Oyuncu takımının doğal elemanları sahnede dolaşıp duran kedilere tekme sallamasa daha düzgündü ancak kediler de çok rol çalıyor canım! Beş üzerinden 4 yıldız benden, o da gereksiz uzun diye. (Önümüzdeki günlerde Datça ve Ayvalık’ta sahne alacak.)
ULAŞIM YOK!
Müzik yasağı, sokağa çıkma yasağına dönüşmüş. Koskoca Bağdat Caddesi saat 24.00’te ölüyor, kimse yok. Biraz da ulaşım yüzünden olabilir mi? Marmaray, metro, otobüs, her şey bitiyor! Taksi ve dolmuşa kalıyorsunuz ki taksiler, burunlarından kıl aldırmıyor! Paranızla rezil olup, yalvar yakar biniyorsunuz. Yakında bütün İstanbullular “Martı”yla dolaşmaya başlayacak. İBB bir zahmet eskisi üzere gece ulaşımını da sağlamalı, yaz geceleri uzun olur! 24.00’ten sonra bütün kamu ulaşımları balkabağına dönüşüyor!
Cumhuriyet
