Müziğiyle Olduğu Kadar Toplumsal Meselelere Duyarlılığıyla da Kendisine Hayran Bırakan Ezhel’in Bu Kadar Çok Sevilmesinin Nedenleri

O denli ya, Ceza ve Sagopa Kajmer’den sonra o kadar büyük bir kitleyi kendisine hayran bıraktı ki, rap müzikle uzaktan yakından alakası olmayanlara bile “Işıl ışıl her yer, her yer güya pavyon” diye zıplattı. 

“Rap müzik yükselişte, küresel manada da rüzgar esasen çok uzun müddettir o taraftan esiyor, o yüzden tesadüf olamaz” diyenlerdenseniz, bugün size Ezhel anlatmaya geldik. Angaralı bu bebeyi neden bu kadar çok sevdiğimizi husus madde döküyoruz…

Son vakitlerde en çok tartıştığımız şeylerden biri muhtemelen gençlerin hayatlarında mefkurelerine ulaşamamaları, hayallerine kavuşamamaları ve bundan dolayı de yılmaları… 

Lakin Ezhel farklı. Çocuk yaşta başladığı ve Türkiye’de çok az kitlesi olan reggae ve rap’te kendisini geliştirmek için her şeyi yaptı. Bununla da kalmadı, adeta tırnaklarıyla hafriyata kazıya emeğinin karşılığını aldı.

Yeniden tıpkı örneği vereceğim lakin 20’li yaşlarının sonunu, 30’larının başlarını yaşayan pek çok kişi ne söylemek istediğimi anlayacaktır: Yaptığımız işleri, soyunduğumuz rolleri, tüm gün para kazanmak için girdiğimiz durumları sevmiyoruz. O dönüştüğümüz beşerden hoşlanmıyoruz. Yalnızca mecburuz.

“Eeee adam müzikçi, herkes de hayran, tabi sevecek işini, eşşek yüküyle para kazanıyor” dediğinizi duyar gibiyim; haklısınız fakat onu kast etmiyorum. Ezhel işine aşık ve kendini geliştirmek için de çok uğraşmış. Adeta bir bina üzere tek tek dizmiş tuğlaları. Yalnızca müzik söylemiyor, kelam yazmıyor; birebir vakitte enstrüman da çalıyor, mesela gitar, bağlama, ney, davul…

Rap o denli bir müzik esasen, sosyolojik açıdan baktığımızda da elimizde bu vardır fakat Ezhel kelamını de sakınmıyor. Ülkeyle, dünyayla, toplumla, etrafıyla, kolluk kuvvetleriyle, gazeteciyle, sokaktaki beşerle varsa bir arbedesi bunu müziğiyle aktarıyor. Bugün de o denli yaptı, tahminen görmüşsünüzdür. 

Halkının açlığından dem vurdu…

Neşet Ertaş’a olan hayranlığını her fırsatta lisana getiriyor kendisi aslında ancak Neşet Ertaş’a bu ülkede hayran olmayacak çok az insan vardır esasen. Vaka o değil. Pekala vaka ne? Kendisinin kelamları bunlar:

“Çubuklu Yaşar gördüğüm en iyi öykü anlatıcısı. Karakteristik oyun havalarında daima bir hadiseler anlatıyor mesela… Kendi müziğimle onun modüllerini çok yakın görüyorum.”

Rapçilerin ortasındaki diss’leri kesinlikle duymuşsunuzdur; o buna saldırıyor, ötekisi diğer birine giydiriyor, hepsi birbirine düşüyor. Ezhel diss atmıyor mu, atıyor lakin bunu yaparken oburunu ezme hedefi gütmüyor. Saldırmıyor, direniyor; savaş açmıyor, kendisiyle barışıyor.

Takip ettiyseniz kesinlikle rastlamışsınızdır #FreeEzhel’e… İşte o günlerin gerisinden şunları söylemişti Işıl Cinmen’e: “Ben içimden geleni yapmaya devam edeceğim, kendimi sansürlemeyeceğim. Hiçbir şeye ihtimam bile göstermeyeceğim, yalnızca ne geliyorsa o. Başımda anlatacak öbür şeyler de var, onlara yoğunlaşacağım.”

Yıllar evvel okul arkadaşıyla çektirdiği bu fotoğrafı paylaşarak birebiri canlandırmıştı lakin burada latife ediyoruz natürel ki. Kendisi mütevazı bir insan mıdır bilemiyoruz lakin estetiğe, rötuşlu fotoğraflara, dolgulara, pozlara doyduğumuz şu günlerde bu fotoğraf hayli değerli…