Bakanlar Mustafa Varank ve Bekir Pakdemirli’ye İçişleri Bakanı Süleyman Soylu hakkındaki savları sorduktan sonra işten çıkarılan Anadolu Ajansı (AA) muhabiri Musab Turan, DW Türkçe’ye konuştu.
Hakkında “terör örgütüne üye olup olmadığının araştırılması hedefiyle” Cumhuriyet Savcılığına ihbarda da bulunulan Turan, soru sorduğu için pişman olmadığını ve “başına gelebilecek her şeye” hazır olduğunu söyledi.
Turan basın toplantısında bakanlara, “Son günlerde gündemi meşgul eden hususlar var. Burada narko bürokrasi ile ilgili savlar ülkemizi memleketler arası arenada zora soktu mu? Hükümetin buna ait bir planı var mı? Ve de 19 yıllık bir toplum hareketi olarak başlayan milletin teveccühünü kazanan AK Parti, ismi şaibelerle anılan Süleyman Soylu’dan daha mı küçük? Buna ait çarşıda, pazarda, metrobüste çocuklar herkes bunu konuşuyor lakin sayın bakanlarımız buna ait tek söz etmiyor. Sayın Pakdemirli bakanımıza sorum da sayın Soylu kabine toplantısında buna ait bir açıklama yaptı mı, savunma yaptı mı? Savunması sizleri tatmin etti mi? Sayın bakanım, üç buçuk yaşında oğlumun yüzüne bakarken bu maskeli balodan ötürü ben utanıyorum. Sizlerin çocuklarınız yok mu?” sorularını yöneltmişti.
AA muhabiri olarak çalışmaya başlamadan evvel AKP Sultanbeyi İlçe Teşkilatı İdare Heyeti üyeliği yaptığını söyleyen Turan, “gidişata dur demek” için bu soruları sorduğunu söyledi.
Turan’ın sorulara verdiği cevaplardan kimileri şöyle:
Basın toplantısına giderken aklınızda bu soruyu sormak var mıydı?
O bahsin gündeme getirilmemesinden natürel ki rahatsızlığım vardı. Ben memleketi ve ülkeyi düşünen biriyim. Çocukların geleceğini, Türkiye’de her muhalifin maalesef çeşitli görüşler altına alınarak ötekileştirildiği bir atmosferin olduğunu bilen biriyim. Münasebetiyle bunu sormayı düşündüm. Ancak bakanlar ve takımları sizi haber ajansı ya da gazeteci değil de buyruk eri üzere görebiliyorlar. Bizde işler bu halde maalesef. Bakanın danısmanına sarfiyat işler, idareleri görür, haber taslağını görür üzere işler var. Orada basın toplantısından evvel kulağıma eğilerek “Soru sormuyoruz” diyen Varank’ın danışmanı Rıdvan Tezel’in tavrı da tetikleyici oldu açıkçası.
Lakin bu daha evvel de karşılaştığınız bir tavır olsa gerek. Geçmişte dertli periyotlardan geçilirken düzenlenen basın toplantılarında da bu türlü durumlarla karşılaşmadınız mı?
Lakin hiçbiri bu kadar dertli bir periyot değildi. Bu kadar herkesin merakla beklediği, yanıt istediği bir periyot değildi. Beşerler şuraya çekmeye çalışıyor: “Birileri mi buyruk verdi?” Vallahi billahi bu türlü bir şey yok. Yani birey olarak düşündüm gazeteci olarak mesleğimin namusunu kurtarmak ismine ‘Bu artık sorulmalı’ dedim ve sordum. Evladımın hatrı için sizi temin edebilirim ki kimseden bir buyruk falan almadım. Ben bunu çocuklarımın geleceği için yaptım, gazetecilik vicdanıyla yaptım, meslek onuruyla yaptım. Yalnızca “Bu bir tarafın adamı mı, bir yerden buyruk mi aldı” falan denilince çok yaralandım. Yani bu kadar mı körleştik biz toplum olarak insani ve olması gereken bir şeyi görmeye?
Neden bu soruyu sorarken tıpkı anda bir de cep telefonunuzdan manzara kaydı aldınız?
Haber ajanslarının genel müdürlerine bakanların edeceği bir telefonla bu soruların ve verilen karşılıkların ana akım medyada yer bulamayacağını bildiğimden kendi Instagram hesabımda yayınladım ve herkesin merak ettiği soruların yanıtlarını duymalarını sağladım. Peker diye bir adam çıkmış bir sürü argüman ortaya atıyor ve inandırıcı formda şeyler söylüyor, kanıtlar veriyor. Buna ait bir beklenti ver kamuoyunda. Beşerler sorulara karşılık duymak istiyor fakat devlet diye bir sey ortada yok. Kimse devlet nezdinden olaya ait bir şey soylemiyor. Münasebetiyle ben de devleti karşımda görünce “Ben bunu sormalıyım” dedim. Ben mesleğimin gereğini yaptım. Gazetecinin vazifesi soru sormaktır. Ben de bu soruyu sorduğum için pişman değilim.
Sorunuzu formüle ediş formunuz, kendi yorumlarınızı katmanız eleştirildi. Soru halinden pişman mısınız?
Soruyu sorarken duygusal davrandığımı kabul ediyorum. Keşke olmasaydı lakin oldu. Keşke milyonların beklediği üç soruyu sorarak bitirseydim. Çocuğunun yüzüne bakamama kısmını sormam şık olmadı tahminen de.
Babanızın o günkü basın toplantısından birkaç saat evvel Anadolu Ajansı binasına giderek size ilişkin birtakım eşyaları aldığını gösteren güvenlik kamerası imgeleri yayınlandı. Hükümete yakın medya, bunun sizin “provokasyon” öncesi hazırlığınız olduğunu öne sürdü. Babanız neden gitmişti ajansa?
İmajlarda babamın elindekiler, bana gönderilmiş olan kargo yalnızca. PR ajanslarından gelen armağanlar üzere şeyler. Babamın o gün daha evvelce ajansa gidip kargolarımı almış olması büsbütün tesadüf. O gün babam hazır o tarafa geçerken ‘Ben konuttan çalıştığım için gidemiyorum, sen giderken alabilir misin?’ dedim. Güvenlik vazifelisi de ofisten alıp indirdi, babama verdi. Bu kadar kolay aslında. Benim not defterlerim, kendi özel eşyalarım ajanstaki çekmecemde duruyor. 1,5 yıldır meskenden çalıştığımız için gitmiyoruz da ajansa. Tahminen de benim çekmecelerdeki özel eşyalarımı da boşaltmışlardır. “Bak işte büsbütün terk edilmiş” üzere göstermek için. Birileri bana kötülük yapmak istiyorsa, bunu da yapmış olabilirler diye telaşlarım var.
Sorduğunuz sorunun akabinde kamuoyundaki yansıları nasıl değerlendiriyorsunuz?
Her iki tarafın basını da ne kadar özgür olmadığını gösterdi. İki taraf da birbirini yıpratmanın bir aleti olarak gördüler aslında benim gazetecilik davranışımı. O soruyu sormamı muhalif medya büsbütün AK Parti’yi yıpratmak için kullandı. AK Partili medya da bana bir kulp takarak bu işi bir yere bağlamaya çalıştı. Bu soruyu sorarken başıma pek çok şeyin gelebileceğini biliyordum evet fakat Türk basınının da ne kadar berbat bir hâlde olduğunu bana göstermesi açısından da ibret verici oldu.
Sedat Peker de çektiğiniz görüntüyü toplumsal medyada paylaşarak size dayanak verdi. Peker’in verdiği takviye hakkındaki görüşünüz nedir?
Yani teşekkür ediyorum. Savlarını inandırıcı buluyorum.
Gülen yapılanmasıyla irtibatlı oldukları için cezaevine giren akrabalarınız olduğuna dair haberler çıktı. Bunlar yanlışsız mu?
Şu anda cezaevinde yatmakla olan yakınım yok. Kardeşim polis memuruydu. KHK ile vazife ihraç edildi. Bir davadan yargılandı, beraat etti. Sanırım “FETÖ’ye bağlı üyelik var mı” gibisinden bir davaydı. Artık de özel kesimde bir işte çalışarak hayatını idame ettirmeye çalışıyor. Yani mahpusta kardeşim olduğuna dair argümanlar katiyetle palavra. Kız kardeşimin kocasının bir belgesi var yalnızca yargıda devam etmekte olan. O da birebir mevzuda. İki yıl kadar evvel cezaevinden çıktı.
AKP teşkilatında misyon yapmış olan babanız sizin sorunuzu ve soru halinizi tasvip etmediğini açıkladı. Bu bahisteki fikrinizi alabilir miyim?
Babamın siyasi görüşleri farklı. Bizim öykümüz aslında Erdoğanvari babalarla sorgulamaya çalışan çocukların öyküsü. O çok farklı, duygusal davrandı. Babam, Refah Partisi’nden bu yana siyasette olan ve AK Parti Sultanbeyli ilçe teşkilatını kurmuş bir insan.
Siz hiç bir siyasi partide misyon aldınız mı?
Ajans öncesi periyotta, AK Parti Sultanbeyi İlçe Teşkilatı İdare Heyeti üyesi olarak vazife yaptım. Sanırım 2010-2012 ortasıydı. Fakat alışılmamış duruşum nedeniyle içeride çok anlaşamıyorduk birden fazla bireyle.
Size yöneltilen “partili gazeteci” tenkitlerini nasıl değerlendiriyorsunuz?
İşten çıkarılmanız sizin için sürpriz olmadı sanırım. Pekala, sizin hakkınızda savcılığa yapılan ihbar konusunda bir bilginiz var mı?
Bundan sonra yaşanabileceklere ait bir öngörünüz var mı?
Şu an ailemle İstanbul’dayım. Her birimizin biraz tedirginliği ve telaşı var. Yani yalnızca bizi değil, yedi sülalemizi bile içeri alabilirler. Fakat yani aile olarak dayanışma içerisinde kalacağız. Bu onurlu davranışın devamını, onurlu duruşumuzla sürdürmek istiyoruz. Bundan sonra başıma gelebilecek her şeye de razıyım, hazırlıklıyım.
Cumhuriyet
