Uzman Çavuş Mevlüt Kahveci’nin acılı annesi Ayşe Güler, yaşadıklarını Sözcü’ye anlattı…
Beş yıl evvel terör örgütü PKK tarafından kaçırılıp, geçen hafta Gara operasyonunda şehit olan Uzman Çavuş Mevlüt Kahveci’nin annesi, geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından AKP Rize Vilayet Kongresi sırasında canlı yayında telefonla aranmıştı.
Çokça reaksiyon çeke o kongrede edilen telefonun akabinde acılı anne Ayşe Güler, Sözcü’ye konuşmasında “Benim kongreden aradığından haberim yoktu. Mezarlıkta aradı, yüzeysel aradı ve konuştum” dedi.
Erdoğan’ın o telefon konuşmasını sizinle burada paylaşmıştık:
Irak’ın kuzeyindeki Gara bölgesinde PKK’lı teröristler tarafından şehit edilen 13 şahıstan biri olan ve dün memleketi Eskişehir’de toprağa verilen 31 yaşındaki Şehit Mevlüt Kahveci’nin İstanbul’da yaşayan annesi Ayşe Güler, acılı 5 yılını anlattı ve oğlunun şehit olacağını hissettiğini söyledi.
Oğlundan uzak beş yılın çok güç geçtiğini tabir eden gözü yaşlı şehit annesi Ayşe Güler, şunları söyledi:
-
Beş yıl çok sıkıntı geçti, hiç gülmedim, daima ağladım. Bekledim gelecek diye. Ben onu devlete verdim, devletime güvendim. Oğlum daima şehit olacağını söylüyordu. Ben umudumu hiç kaybetmedim. Lakin yılbaşından sonra şehit olacağını bildim. Başından sonuna kadar umudumu kaybetmedim.
-
Şehit olacağını hissettim. Yılbaşından sonra bir cumartesi günü namaz kılarken yanıma geldi. “Ne o Mevlüt?” dedim. “Ana sana geldim” dedi. O günü umutlarım bitti ve oğlumun şehit olacağını hissettim. Soluğu kulağıma geldi. Düş değildi. Saat 14.00 civarı namaz kılıyordum. Sağ tarafıma geldi ve soluk alıp veriyordu. “Özledin mi? Üşüdün mü? Mevlüt’üm” dedim. “Yok üşümedim, sana geldim” dedi. Benim oğlum çok saygılıydı, vatanına düşkün birisiydi. Fakat daima şehit olacağını söylüyordu. Yalnız dört sene çok bekledim. Bir şeye yaslanıyorsun. Yaslandığın çöküyor yani…
Şehit cenazesi sırasında Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan’ın kendisini arayarak başsağlığı dilediğini lakin kendisini kongreden aradığını bilmediğini belirten Güler, şöyle konuştu:
-
Oğlumla temas kurmak için çok uğraştım. Cumhurbaşkanıyla uğraştım. Lakin Cumhurbaşkanı çok uğraştı, Süleyman Soylu çok uğraştı. Her vakit benimle konuştular, her vakit benimle ilgilendiler. Beni perişan etmediler, perişan olmadım. Fakat evladım yoktu o öteki. Benim Cumhurbaşkanı’yla, Süleyman Soylu’yla rastgele biriyle kahrım yok. Allah’tan geldi bir şey diyemedim. Allah verdi, Allah aldı.
-
Dün Cumhurbaşkanı’yla telefon görüşmesi yaptım. Kendisi aradı. Bana başsağlığı diledi. Ben de kendisine “Oğlumun kanını yerde koyma, senden tek dileğim bir tane bile terörist kalsa kökünü hafriyat. Ne olursun, bir evladım yok oldu” dedim. Benim kongreden aradığından haberim yoktu. Ben kongre olduğunu bilmiyordum, haberim yoktu. Beni mezarlıkta aradı, gelişi hoş aradı ve konuştum. Palavra söyleyemem.
‘Benim canım yanıyor’
- Benim oğlum gitti gideli bana takviye veriyorlar. Yani devletimiz bana oğlum gitti gideli dayanak verdi. Yalnızca onların elinden alamadık o öbür. Ben parti ayırt etmiyorum. Hepsi parti, hepsi vatandaş. Ben berbat diyemem, palavra da söyleyemem. Yalnızca benim canım yanıyor, evladım yok. Ben buna üzülüyorum.
Oğlunun kaçırılmasında bindiği taksinin sürücüsünün oyunu olduğunu öne süren anne Ayşe Güler, şunları söyledi:
- Benim oğlum Hakkari Çukurca’da misyondaydı. İki tane üniversite bitirdi. Oğlum kendisi üzere şehit olan Uzman Çavuş arkadaşı Ümit Gıcır’la misyon yeri Çukurca’dan Hakkari’ye özel taksiyle giderken Orhanlı yolunda yolu çevirmişler. Oğluma o taksici kalleşlik etti. Taksici, oğluma ve arkadaşına otomobilde durmasını kendilerini yakalatmayacağını söylüyor. Yanlarında silahları da vardı, yoksa yakalanmazlardı. Taksici kendilerini kurtaracağı istikamette konuşma yapmış. Ancak kurtaramadı. Yakalayıp, götürmüşler. Lakin taksici geri gelmiş.
Anne Güler, toplumsal medyada dolaşan mektubun da oğluna ilişkin olduğunu ve oğlunun kendi yazısı olduğunu söyledi. Şehit Mevlüt Kahveci, annesi Ayşe Güler’e yazdığı o mektupta şu sözler yer alıyor:
-
Anne, örgütün söylediği daima bizi AKP hükümetinden bugüne kadar kimsenin istemediği, lakin AKP ve Cumhurbaşkanı bizleri talep eder ve örgütün bu isteğe kayıtsız kalmayacağı ve bizi bırakacağını söylemektedir. Fakat bugüne kadar neden kurtarılmadık? Neden bizim için bir teşebbüste bulunulmadı? Ben hangi ülkenin askeriyim, kime hizmet ediyordum? Diğer ülke vatandaşları için ortaya girip başka örgütlerle görüşen devletler, neden kendi asker ve polisi için bunu yapmıyor. Buradakilerin kabahati ne? Bizim cürmümüz ne? Cürmümüz Türkiye Cumhuriyeti karayollarını kullanmak mı?
-
Ya da Hakkari’de yolda halktan rastgele bir şahsa ziyan gelmesin diye kendimizi feda etmemiz mi? Bu mu karşılığı? Bu mu ödülümüz? Biz nasıl kimseye bir şey olmasın diye askerin asli misyonlarından biri olanı yaptıysak, devletimiz neden asli misyonlarından biri olan asker, polis yahut vatandaşına sahip çıkmak vazifesini yapmıyor. Ben inanıyorum ki şayet istenilseydi biz buradan bir formül, bir metot bulunarak alınırdık. Fakat istenilmedi. Ölmedik, şehit olmadık diye mi hatalıyız?
-
Burada bizimle bir arada 13 kişi de misyon yaparken değil de, herkes bir yerden bir yere giderken sivil olarak alıkonulduk… Öbür 13 aile ile birleşip o denli hareket edin. Gerek İnsan Hakları Derneği gerek Ankara’ya Cumhurbaşkanlığı’na, Meclis’e ve öbür partilere gidilip bizim aile, sizlerin de evlat hasretlerine son verilmesi istenirse bunun kolay bir biçimde olacağına inanıyorum.
Kaynak: Sözcü
Sözcü’ye konuşan acılı annenin o anları:
Kaynak: Sözcü
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın şehit annesi ile kongrede telefonla konuşmasına reaksiyonlar gelmişti:
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
Onedio
