Hrant Dink’in, 19 Ocak 2007’deki suikastta öldürülmeden evvel tek bir isteği vardı. Çocukken elleriyle inşa ettikleri, eşi Rakel’le de tanıştıkları Tuzla’daki Ermeni Yetimhanesi’nin kurtulması. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Meclisi, Dink’in 14’üncü vefat yıldönümünde yaptığı imar değişikliğiyle, Ermeni Yetimhanesi için toplumsal ve kültürel tesislere müsaade verdi.
Hürriyet gazetesinden Aydemir Kadıoğlu’nun haberine nazaran, Hrant Dink’in yıllardır yapmak istediği şey, eşiyle de tanışmasına vesile olan, çocukken inşaatında çalıştığı Tuzla’da Ermeni Yetimhanesi’ni (Kamp Armen) yine hayata geçirmekti. Tapusuna el konulan kampın hiç olmazsa müze olmasını istiyordu. Yetimhanenin Tuzla’daki yeri 1962 yılında Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi tarafından satın alınmıştı. 1950’lerde kilisenin alt katı Anadolu’dan gelen yetim çocuklar için yatakhane olarak kullanılıyordu. Sayıları 60’ı bulunca, kilise bağışlarla Tuzla’daki araziyi satın aldı. 1962 yazı ve sonrası, ortalarında Hrant Dink’in de olduğu 8-12 yaşlarındaki yetim Ermeni çocukları adeta amelelik yaparak kamptaki binaları yaptı. Ancak kampın tapusuna el konuldu. Davalar yıllarca sürdü.
Hrant Dink, Ermeni Yetimhanesi’yle ilgili mahkeme sonucunu göremeden öldürüldü.
2015 yılında bir küme genç, kampın yıkılmaması için nöbete başladı lakin bir sonuç çıkmadı. Kamptaki binalar yıkıldı, ağaçlar kesildi.
Tapu bağışla kiliseye geçti
Lakin tıpkı yıl çok kıymetli bir gelişme oldu. Tapu bağış yoluyla kilise vakfına geçti. Vakıf, arazinin imar planını değiştirmek için müracaatta bulundu. İBB Meclisi 2017’de parseldeki ‘idari tesis’ şerhini kaldırarak ‘sosyal kültürel tesis alanı’ ilan etti.
İBB yetimhaneyi ‘özel toplumsal kültürel tesis’ ilan etti
İBB Meclisi, 14 Ocak 2021 tarihli kararla parselin imar planını oybirliğiyle değiştirip, ‘Sosyal kültürel tesis’ alanından ‘Özel toplumsal kültürel tesis’ alanına aldı. Böylece vakfın hayata geçirmek istediği projenin önü açıldı. Bu değişiklikle, halk eğitim merkezi, toplumsal yardım üniteleri, yurt, huzurevi, güçsüzler konutu üzere tesisler yapılabilecek.
Hrant Dink, ‘Saçları kısacık,erkek çocuğu gibiydi’ dediği eşi Rakel’le bu kampta tanışmıştı.
Hrant Dink, 5 Ağustos 1996’da, kampın tapusunun iptal edilmesiyle ilgili Agos gazetesindeki yazısında, amelelik yaparak kampı inşa ettikleri o günleri şöyle anlattı: “Dümdüz bir yerdi bizi alıp götürdüklerinde. Birkaç yüz metre ilerisinde de, şimdi el değmemiş bir göl ve yanında tertemiz bir deniz. İlkokul iki ile beşinci sınıflar ortasında okuyan çelimsiz öğrencilerdik, 20 kişi kadar. Koca bir yaz orada kamp hayatı yaşayacaktık güya… Ve kazmaya başladık evvel. Kazdık çadır çubuklarını diktik, kazdık fidan diktik, kazdık kuyu açtık. Başımızda bir inşaat ustası ve biz 20 çocuk amele, kazdık temel attık ve bina inşa etmeye başladık. İnanın o yıl daima kazdık. O dümdüz çorak araziyi giderek yeşillenen, giderek renklileşen bir yer haline getirdik. Kamp hayatı yaşamaya gitmiştik, kamp inşa edip döndük yatılı okulumuza o yaz…”
Onedio
