Bu güncellemeyi almadıysanız “ne diyor bunlar?” şaşkınlığı yaşamanız hayli doğal.
Son devirde pek çok kişi Türkçeyi bir Ağabeye Kuzu, bir Makbule Kral titizliğinde kullanıyor.
Bu dizi karakterleri sözleri, tabirleri saçmalayarak değiştirirken izleyenleri güldürürdü fakat ne yazık ki artık gülemiyoruz.
Zaaf noktası, son vakitlerde pek çok insanın kullandığı bir tarif.
Halbuki insanın zaaf noktası olmaz, zayıf noktası olur. Zaafı da tek başına olur, noktası yoktur.
Yeterli kim sözü de son yıllara ilişkin. Bir de üstüne bitişik yazılarak iyikim oluyor.
Yeterli de kim sözünün Türkçede tek bir manası anlamı var ve “iyi ki benim” tarifinin kısaltması üzere olan iyi kim hakikaten ucube bir tarif.
Aldırışa almamak diye bir tabir yoktur, doğrusu aldırış etmemektir.
Çok şaşırtan olsa ve “aldırış etmıo” olarak kullanmış olsa da Demet Akalın geçtiğimiz aylarda İdil Yazar’la girdiği bir tartışmada bu tabiri yanlışsız kullanmıştı. İdil Muharrir da ona birebir biçimde karşılık vermek için olsa gerek açıklamasında daima müzikçiyi aldırışa almadığını tabir etmişti. Meğer dikkate almamak vardır, aldırış etmemek vardır lakin aldırışa almamak diye bir şey yoktur. Son devirde sık gördüğümüz bir kusur daha.
Türkçeyi sonradan öğrenen yabancılar fiillerin mastar halini her cümlede kullanır. Lakin lisanın hakikat kullanımında elbette bu yoktur.
Gülmek getirmek, “ben sevmek şiş kebap, Türkçe bilmemek” üzere manalar çıkarıyor. Bir yabancıda sempatik duran, anadili Türkçe olanlarda tıpkı etkiyi vermeyebiliyor.
Tamtakır pekiştirmesi o kadar yanlış kullanılıyor ki, artık insanların büyük kısmı doğrusunu bu sanıyor.
Boşluk, azlık, mahrumluk sözleri içeren (örneğin “dolap tamtakır, içinde yiyecek bir şey kalmamış” cümlesinde olduğu gibi) bu kelimeyi günümüzde pek çok kişi tastamam yerine kullanıyor. Her şeyim tamtakır dediklerinde dört dörtlük demeye çalışıyorlar. Toplumsal medyada ünlü isimlerin daima bu biçimde kullanması yeni jenerasyona yanlış bir Türkçe dersi vermiş oluyor. Tastamam, dört dörtlük neyinize yetmiyor?
Eza yok, boş yapma üzere insanın günlük söz dağarcığını 2’ye düşüren kalıpların sonuncusu Türkçe manasında yanlışlı.
En haklı, en hakikat, en mükemmel üzere en kalıplarını kullanmak yerine tamam sensin deniyor. Mana eksikliği olan bu kalıbı çok daha sık duyacağımız kesin.
Fotoğraf çekinmek yeni değil, uzun yıllardır kullanılan bir tabir. Artık medyada da rahatlıkla kullanıldığı için kimse ses çıkaramıyor.
Fotoğraf çekinilmez, çekinmek utanmak manasına gelen bir sözcüktür. Doğrusu fotoğraf çektirmektir, tıpkı röntgen çektirmek üzere. Fotoğraf çektirdiler demek varken neden ısrarla çekinmek bilmiyoruz.
Yalnızca eklerde değil, fiil çekimlerinde önemli problemler yaşanıyor.
Tek sorun fotoğraf çektirmek değil yani. Poz verdirilmek değil, poz verdirmek olacak elbette.
Laik sözünün sahiden layık sözüyle birebir manaya geldiğini düşünen çok kişi var.
Bu yalnızca yazım yanlışı değil yani, söylemleri da benzediği için birebir sanılıyor.
Okuma yazma eksik olunca kulaktan dolma yazmaya alışılıyor ve günümüzün tahminen de en büyük sorunu bu.
Yemeye, gitmeye, yatmaya üzere sözlerde y harfini ğ ile değiştirmek çok moda. Fakat ğ harfi kullanımının hakikat olduğu eğlenmek, beğenmek üzere sözlerde de ğ hardi y ile değiştiriliyor.
Noktalama işaretlerinin, Türkçe karakterlerin kullanım dışı olması da anlatım bozukluklarına yol açıyor.
Giderek daha az insanın Türkçe klavye kullanması, noktalama işaretlerinin kullanımdan kalkması manaları bozabiliyor.
Pekala siz bu lisan yozlaşması konusunda ne düşünüyorsunuz?
Lisan yaşayan bir organ olduğu için artık Türkçe bu türlü mi olacak, yoksa eski kurallara sahip mi çıkmalıyız?
Onedio
