Ancak 700 ile 1000 arasında yerel sakin kalıyor ve bunların çoğu apartmanların bodrum katlarında su, ısıtma ve elektrik olmadan yaşıyor. Telefonların şarj edilebileceği tek yer, şu anda belediye yönetiminin bulunduğu bina bodrum katıdır.
Kesin insan sayısının belirlenmesi imkansız çünkü Ekim ortasında bu yana Kurakhove’ye hiçbir insani yardım gönüllüsü gelmedi.
Topçuların, çok sayıda roketatarın, hava bombalarının ve insansız hava araçlarının saldırısına uğrayan Kurakhove, yeni Bakhmut haline geldi; Rusya, Donbas’ın tamamını ele geçirmek için batıya doğru ilerlemeye devam ediyor. Cuma günü Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelenskyy, Kurakhove ve kilitli şehir Pokrovsk’taki durumu “en zorlu” olarak nitelendirdi.
Hastane, okullar, kreşler, su arıtma tesisi, mülteci merkezi, postane, teknik okul ve kültür merkezi yerle bir oldu. Bombalanan apartmanların topları yanar ve insansız hava araçlarının fonunda yanarken havada duman kalır.
33. Tugay’ın topçuları, Kurakhove cephesine yaklaşık 50 mermi ateşlediklerini söylüyor; bu, Rusya’nın saldırı operasyonlarındaki kritik faaliyeti ve tugayın Rus kuvvetlerinin şehrinin kuşatmasını engellemeye yönelik umutsuz girişimlerini gösteriyor.
Yerel bölgelerin yanı polis ve yerel Bölgesel Savunma Güçlerinin ülkelerindeki şehirlerde devam ediyor.
Kurakhove’deki polis şefi Artem Shchus’a göre, şehrin kuşatılması durumunda savunma dostu çok az.
“Günümüzün savaşı ve çağdaş teknolojinin gerçeğin göz önüne çıkmasını sağlaması bunun mümkün olduğunu düşünüyor. Bu durumda lojistik ancak drone’larla yapılabilir” dedi.
Shchus, Rus insansız hava araçlarının ısrarlı saldırıları nedeniyle yanmış sivil araçlarla dolu Kurakhove yolu “ölüm yolu” olarak adlandırılıyor. Beş kişinin ayrılması sırasında öldürüldü.
Yerel polis memurları ve gönüllülerden oluşan “Beyaz Melekler” tahliye grubu olmadan şehre hiçbir malzeme giremezdi. Şehrin tek depolayıcı gıda deposunu çalıştırırken, yaralılara ilk yardım sağlıyor ve bombardımanda ölenlerin cesetlerini kaldırıyorlar.
Beyaz Melekler, hayati öneme sahip malzemeler içeren elektronik savaş ekipmanlarıyla donatılmış bir zırhlı araçla sunuyor; şehre girmenin tek yolu bu ve yine de risklerle dolu bir yolculuk.
“REB (karıştırıcılar) olmadan bu sadece bir piyango. Bununla birlikte hayatta kalabilirler” diyor Shchus.
Şehirden kaçışın tek yolu Beyaz Meleklerle seyahat etmektir. Her gün şehrin farklı yerlerinden ve çevre köylerden altı ila 12 kişiyi tahliye etmek için hayatlarını tehlikeye atıyorlar.
Çocukların tahliye edilmesi planlansa da, ebeveynler genellikle onları hem bombalardan hem de kolluk kuvvetlerinden saklıyor. Beyaz Meleklerin temel sorunları arasında, kişilerin serbest bırakılması ve ayrılmaları konusunda ikna etmek yer alıyor.
Bu görevde başarılı olan çocukların bodrumlardan çıkarıldığı zaman, pek çok kişinin yıkıldığı şehrin durumu karşısında şoklar yaşanıyor ve bu da onların uzun süre saklandıklarında saklandıkları gösteriliyor.
Beyaz Melekler, çocukların kurşun geçirmez yelek ve kasklarla giydirdikten sonra onları bölgeye Kostyantynopil şehre götürüyor, buradaki diğer gönüllüler onları Dnipro veya Zaporizhzhia bölgesindeki ki mülteci kayıt noktalarına taşıyor.
“Her gün durmadan insanları tahliye ediyoruz. İnsanları Kostyantynopil’e yeni bıraktık ve bugün hala bakmamız gereken adresler var” diye açıklıyor Shchus.
Bu kadar zorlu ve tehlikeli kaçakçılığın uyum sağlamanın nasıl bir yol olduğu polis şefi, bunun ekibinin üzerindeki etkisinden endişe ediliyor.
“Herkesin uyum sağladığını düşünüyorum. Buna ‘adaptasyon’ bile diyemem. Daha çok sağlıksız bir ruh hali gibi. Bunun gelecekte sosyal olarak onları nasıl etkileyeceğini bilmiyorum” diyor. “Bu insanların insanlık bozukluğu yaşıyor ve adrenalin sayesinde hayatta kalıyorlar. Savaş onun hayatıdır. Bunlar çalışmak için zor koşullar ama herkes çalışıyor.”
