Ne kadar hoş oyunlar çıksa da, ne kadar oynamak istesek de bir çoğumuzun bilgisayar sistemi istediğimiz oyunu oynamaya müsaade etmiyor. Doğal bu da epeyce acıtan durumlar ortaya çıkarıyor. 🙂
1. Her an bilgisayarın donması ve oyunun her karesinin ekrana modül parça gelmesi.
Oyun mu oynanıyor eziyet mi çekiliyor belirli olmayan, en gıcık olunan durumdur. Hevesle açılan oyunun, küfredilerek kapatılması ile sonuçlanır.
2. Altında tost yapacak düzeyde bilgisayarın ısınması.
Bilhassa laptoplarda oyun oynamak isteyenlerin başına gelen en büyük sıkıntılardan bir adedidir. Bilgisayarın altına tost koysak pişirecek cinsten ısınan bilgisayarlar tam da bu aylarda hiç çekilmez bir durum olarak karşımıza çıkıyor.
3. Rakibini vurduğunu zannederken aslında vurmamış olması.
Birazcık internet çokça da bilgisayarın sistem ihtiyacı yüzünden başa gelen bu durum tüm hayalleri yıkacak cinsten. Tam rakibi vurdum dersin iki saniye sonra bir bakarsın ki rakip seni vurmuştur….
4. Hep nostaljik oyun oynamak zorunda kalınması.
Nostaljik oyunlar yeri geldiğinde birkaç arkadaş toplanıp, geçmişi yad etmek için kusursuz bir fikir olsa da, günümüzde o denli hoş oyunlar çıkıyor ki onları oynayamayıp daima çocukluğumuzda oynadığımız oyunları oynamak nitekim yüreğimizi burkuyor.
5. Saatlerce nasıl oynayabileceğini aranması ve hiçbir sonuç alınamaması.
“Şu ayarlara düşürsem, şu programı kursam, artta hiçbir şey açmasam olur ya” diye düşünülür lakin oyunu açtığınızda, tekrar koca bir hayal kırıklığı sizi karşılar. İnsan bile bile umut ediyor…
6. Sistem grafiklerini en düşüğe getirip nostaljik oyun oynuyormuş üzere olunması.
Doğal kimi oyunlar şayet biraz da şanslıysak düşük grafiklerde oynamamıza müsaade veriyor lakin bu sefer de insan güya Commodore 64'te oynuyormuş üzere hissediyor. Natürel bu durum da içimizi acıtmaya yetiyor da artıyor. 🙂
7. Yüksek grafikli oyunların görüntülerinin internetten izlenmesi.
Saatlerce internetten yayıncılarından “madem oynayamıyorum bari izleyeyim” fikriyle izlenen görüntüler da bu acıya dahil. Bazen muhabbetten zevk alınsa da insan “keşke ben de oynayabilseydim!” diye düşünmeden edemiyor.
8. Yeni bilgisayar bakıp fiyatını görünce derin bir geçirilmesi.
Artık bu durumdan epeyce sıkılmışızdır “yeni bilgisayar alacağım” diye düşünmeye başlamışızdır, ta ki birden fazla yerdeki fiyatları görene kadar. 🙂
9. Bilgisayarın daima kapanmasıyla ve yanılgı vermesiyle sabır imtihanına girilmesi.
“Zaten bilgisayar kaldırmayacak da ben tekrar de bir deneyeyim.” dersin. Lakin bilgisayar oyunu o kadar kaldıramamıştır ki yanılgı üstüne yanılgı verir.
10. Sürekli değişik programlar kurup ayarların yenileştirilmesiyle geçirilen saatler.
“Ekran kartını güncellesem, bilgisayarı da güncellesem olur aslında ya!” diye umutlanmayın. O donanımın en son güncellemesi 2010 yılına ilişkin…
11. Kendimizi avutmak için “eski oyunların kıssası daha sağlam aslında ya” diye iç geçirilmesi.
Tamam, birtakım eski oyunların kıssası nitekim daha sağlam olabiliyor da ya imaj kalitesi, ya yeni oyunların saatlerce gelişen kıssası ne olacak…
12. Arkadaşa yahut internet kafeye gidip oyun oynanması.
“Kanka bu akşam sana geleyim mi ya, takılırız. :)” halinde atılan bildiriler daima o hoş bilgisayarda 1-2 el oyun atabilmek için değil mi, kabullenelim. 🙁
13. Arkadaş ortamında yalnız kalmamak için çıkan bütün oyunların öyküsünün ve hadisesinin baştan sona kadar bilinmesi.
Oynayamadığımız oyunun fizik motoru, kıssası, karakter gelişimi hakkında en derin detaylarına kadar bilmek de bu acı durumlara dahil.
14. Bedava oyun bulunduğunda “elbet bir gün oynarım” diye kütüphaneye eklenmesi.
Ekleyelim ekleyelim, kim bilir iyi bir çocuk olursak tahminen bir gün sevimlileri görebiliriz…
Düşük donanımlarda bile akıcı bir performans sunan %100 yerli, %100 aksiyon dolu Zula dünyasına adım at!
Üstelik oynamak için çok gelişmiş sistem ihtiyaçları içeren bir bilgisayara sahip olmana da gerek yok!
Sen de Zula’ya kayıt olup çabucak fiyatsız oynayabilirsin!
Onedio
