Evladını kaybeden Ebru Şallı'yı artık biraz rahat bıraksak nasıl olur?
Ebru Şallı iki yıldır lenfoma tedavisi gören oğlu Pars'ı Nisan ayında kaybetmiş, dünya üzerinde var olan muhtemelen en makus acıyla karşı karşıya kalmıştı; üstelik hiç dinmeyen bir acı…
Doğurmanın, anneliğin, bir evlada sahip olmanın ne demek olduğunu bunu fakat yaşayanlar bilir. Bir anne olarak Ebru Şallı'nın evladına duyduğu sevgiyi anlasam da, yaşadığı acıyı tahayyül edemiyorum.
Ayrıntılar için:
“Hissettiğim acı, işte o ateş topu… Birileri, içime atmış üzere.”
Anneler Günü'nde Ayşe Arman'a röportaj veren ve sıkıntı günlerini nasıl geçirdiğini, bu acıyla nasıl başa çıktığını anlatan Ebru Şallı ateşin düştüğü yeri yaktığını şu sözlerle anlatmıştı: “Üzerinde alevler olan bir top. Oradan oraya çarpıyor içimde. Dönüyor dönüyor, tüm bedenimi sarıyor. Sonra kora dönüyor, o koru da hissediyorum. 'Bitti mi yoksa?' derken, yangın tekrar başlıyor. İlacın ya da rastgele bir şeyin yarar edeceğini düşünmüyorum. Tahminen mental olarak bir müddet edecektir. Lakin daima ilaçla da yaşanmaz. Yapacak bir şey yok, ateş düştüğü yeri yakıyor. Ömür uzunluğu da yakacak.”
Bu röportajın akabinde Ebru Şallı'nın Instagram paylaşımına yakışıksız yorumlar gelmiş, hatta Pınar Altuğ da bu kendini bilmezlere ders niteliğinde bir yanıt vermişti.
Toplumsal medya bu, ağzı olanın konuşabildiği ve dilediği üzere yorum yapabildiği bir yer en nihayetinde lakin evladını şimdi kaybetmiş bir anneye de yapılmaz diye düşünüyorsunuz. Evet, yapılmaz ancak yapılıyor ve bunun da sebepleri var; birazdan aanlatacağız. Evvel Ebru Şallı'ya gelen öteki yakışıksız yorumlara bakalım.
Ve Ebru Şallı geçtiğimiz günlerde tatile çıktı, birkaç gün evvel de mayolu bu fotoğrafını kendi şahsi, özel, ferdî Instagram hesabında paylaştı.
Ve ahlak bekçileri ile insanların acısıyla nasıl başa çıktığını sorgulayanlar yine ortaya çıktı: Ebru Şallı tatile çıkamazmış, çıksa bile mayo giyemezmiş, giyse bile bunu paylaşamazmış. Her şart için öne sürdükleri en az bir saçmalık olan bu topluluğun asıl kaygısı elbette Ebru Şallı değil, bayanların kendisi…
Annelik Türkiye'de bayanın ulaşabileceği en üst mertebe olarak görülüyor ve kutsal addediliyor.
Ataerkilliğin bayanları toplumda etkisiz hale getirmeye yönelik en büyük adımlarından biri olan ve bir çocuğun tüm sorumluluklarını bayana yükleyen bu kutsallık safsatası natürel ki bir palavra üzerine konseyi.
Medya tarafından bayanı toplumdan dışlayacak istikamette form verilen annelik “özsel olarak bayana aitmiş üzere gösteriliyor.”*
Anne olmayan bayanlar mutsuz gösteriliyor, her annenin iyi olduğu varsayılıyor, bayan kimliğinin yaşanmasının yalnızca annelikle ilgili olmadığı kabul edilmiyor. Kadınlığın anneliğe, anneliğin de kutsallığa işaret ettiğine inanılıyor.
*
Anneliğin içgüdüsel bir şey olduğu söylenerek sömürülen bayanların hayatları ve gelecekleriyle ilgili hayalleri ellerinden alınıyor ve sadece annelik rolüyle hayatını geçirmeleri bekleniyor.
Eğitiminden, toplumsal pozisyonundan, mesleğinden bağımsız bir biçimde sistematik olarak her bayan buna maruz kalıyor.
Istekli köleler yaratmak isteyen sisteme inat, bir kere daha sesli bir halde lisana getirelim: Annelik kutsal değildir!
Ebru Şallı'yı da rahat bırakın artık…
Bu içerikler de ilginizi çekebilir:
Size Ne! Olağan ve Doğal Doğumla Kafayı Yemiş İnsanların Sezaryen Yapan Bayanlara Uyguladığı Toplumsal Baskı
Dünyanın Dört Bir Yanından, Hala Sürdüğüne İnanamayacağınız Bayan Vücuduna Yönelik Azap Ritüelleri
Onedio
